บักลาวเข้ากรุง EP6

สำหรับหลายท่านที่ยังไม่เคยอ่าน เรื่องบักลาวเข้ากรุงที่ผ่านมา ติดตามได้ที่ http://anan6414.blogspot.com/ เป็นบล๊อกของผมเอง
เริ่ม EP6 เลยนะครับ ที่หายไปนานไปหารับจ้างทั่วไปที่สวีเดนมาครับ อยากไปหลายไปกะสมอยากอยู๋เด้ล่ะ ม่วนคัก  เดียวจะออกตอนพิเศษให้อ่านกัน
เมื่อผมเปลี่ยนงานใหม่ โดยการโดนไล่ออกจากที่เก่าด้วยคำว่าไอ้ลาวววว ออกไป นั้นคือจุดเปลี่ยนให้ผมเข้าสู่ที่ทำงานใหม่ สถานที่ที่ผมได้พบกับตำนาน
คำว่าเพื่อน น้ำใจ และความว่าคนบ้านเดียวกัน และคำว่า ซามแม่มัน ........ ผมทำงานที่นี้ด้วยความสนุกสนานและการทำงานของพวกผมเป็นกลุ่มช่างเทคนิค
ของบริษัทซึ่งอาจจะนับได้ว่าเป็นกลุ่มคนที่มีส่วนให้บริษัทเติบโตไปได้ดี โดยเราไม่เคยทนงตัวว่าเป็นกลุ่มคนที่ทำให้บริษัทรวย ตามที่ผมได้เจอเพื่อนใหม่ทั้ง 3 ตัว
จริงๆๆรู้นะว่าเขียนผิด แต่ มันสนิทกันจนเรียกว่าตัวได้ เราได้ทำงานกันอย่างเข้าขาเป็นอย่างดี โก้กับผมจะสนิทกันมากเพราะเราเป็นคนอีสานด้วยกันแต่โจ๊กกับตาม
จะไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่พวกเราสื่อสารกันด้วยภาษาถิ่นมากนักแต่ก็ไม่เคยรังเกียจเรา มีอยู่วันนึงเรา จะต้องเดินทางด้วยกันไปทั่ง 4 คนเพื่อขึ้นไปเหนือเพื่อติดตั้ง
เซอร์เวอร์ขนาดกลางให้กับมหาลัยแห่งนึงทางภาคเหนือ นั้นคือจุกเริ่มต้น ให้พวกเรามีเวลาทำความเข้าใจกัน มาถึงกลางทาง ก็เป็นเวลาอาหารเย็น ผมกับโก้ มองตากัน
รู้ทันทีว่า งานนี้ ต้องลาบก้อย ซอยห่างเท่านั้น จะได้มีแรง แต่ไอ้สองตัวนั้น ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ก็ขี้เกียจจะหาอะไรกิน ก็เลยต้องเลยตามเลยกินด้วยกัน เราสั่งเลย
ต้มแซบ ลาบสุก ก้อยดิบ ก้อยสุก ข้าว อย่างพวกผมไม่ต้องถามนะว่ากินสุกหรือดิบ ไอ้ที่สั่งสุกนะสั่งให้ไอ้ลิงสองตัวนั้นกิน ผมกับโก้ใส่กันนัวมากอร่อยแบบเคี้ยวแก้มตุ้ย
กินกันไปเพลินๆๆ เจ้านายโทรมาบอกว่า ตอนนี้อยู่ที่ไหน ให้รอเอาของอีกส่วนนึงก่อนเด็กขึ้นของไม่หมด เราเลยจำเป็นต้องรอ อาหารหมด เริ่มย่อย ก็เรียกน้ำย่อยด้วยสุรา
สิครับไม่ห่วงครับเพราะเมาไม่ครับ เพราะพวกผมไม่ได้ขับเองก็เลยเมาซะ ไอ้โก้มันไปพูดอีท่าไหนไม่รู้เจ้าของร้านบอกมันว่าอยากกินอะไรก็ทำเลย เดียวคิดเงินเอง ฮึย...
เสร็จโจรตั๋ววววว ไอ้โก้มันทำก้อยอีก ไอ้ตามมันตามไปดูวิธีทำ มันเหลือบไปเห็นตอนไอ้โก้ใส้ขี้เพลีย มันถามว่าอะไร ไอ้โก้บอกว่าขี้วัวอ่อน ไอ้ตามทำท่าพะอืดพะอม
ไอ้โก้ก็ไม่สน ไอ้ตามมันก็ด่าว่า ไอ้พวกห่า เนื้อดีๆๆเอาขี้มาใส่ ดิบอีกต่างหาก แดกลงได้ยังงัย ไม่สน เรื่องไรจะสนกินกันสองคนก็ได้ ทำมาอย่างแซบบบบบบ กินกันพร้อม
จิ๊บเหล้าเบาๆ กินกันไปเรื่อยๆๆ แต่ทำไมก้อยแม่งหมดไว ว่ะ ไอ้โก้ ไปทำอีกสิ ไอ้โก้ บอก จัดไป.... ผมบอกว่า เอออ ไอ้โก้กูว่าแม่งเอาแบบสุกมาดีกว่าไอ้สองตัวนี้ได้กินด้วย
โก้บอกได้ ..... จัดไป แต่มีเสียงที่จำได้ว่าเป็นเสียงไอ้ตามตะโกนตามหลังไปว่า " ไอ้โก้ อย่าทำสุกมากนะเว้ยสัส เอาแบบนี้ล่ะอร่อยดี เออ แล้วที่มึงบอกว่าขี้เพลียนะแบบขมๆ
มันอร่อยกว่านี้ก็จัดมา " ผมได้ยินพร้อมกับยิ้มๆ ฮาาาา ไอ้สัสเด็กกรุงเทพแดกก้อย มันต้องอย่างนี้สิว่ะเพื่อน ฮาาาาาาาาาา นี้เพียงการเริ่มต้นของพวกเรา เพื่อนกันตลอดกาล
ยังมีมากกว่านี้ ตอนนี้พอแค่นี้ก่อนนะครับ  

บักลาวเข้ากรุง ....... EP5

ขออภัยทุกท่านที่รอนาน เพราะว่า EP นี้ ขอออกตัวเลยว่ามีซีนาอารมณ์ และ รายการประเภท ฉ แต่ก็อย่างว่าและครับ ชีวิตจริงทุกสิ่งที่เข็มขัดสั้น ก็เกิดขึ้นได้ ( เข็มขัดสั้น คือ คาดไม่ถึง ) ต่อกันเลยนะครับ
   หลังจากที่ผมกับพี่สงค์สนิทกันและมีความลับต่อกันในระดับหนึ่งแล้วงานของเราก็เริ่มไหลลื่น จน ไลน์ผลิตอื่น เริ่มไม่พอใจ ที่ทางสำนักงานใหญ่พอใจมากจนยกให้เราเป็นไลน์ผลิตตัวอย่าง มันช่างหอมหวานจริงรางวัลและคำสรรเสริญ แต่มันก็คือ ขนมร้ายที่ทำให้เราหยิ่งและทะนงตัว เราหลงระเริงว่าเราเป็นสำคัญจนวันนั้นมาถึง วันที่ทางบริษัทใหญ่ขอให้เราเร่งไลน์ผลิตให้มีสินค้าเหลือพอในช่วงไทยแลนด์ฮอลลิเดย์ ( ฝรั่งมันเรียกช่วงสงกรานต์เราว่า ไทยแลนด์ฮอลิเดย์ ) เราจึงว่าแผนกับทางทีมเราเพื่อจะเร่งงานให้ได้ สามเท่าจากเดิม ซึ่งตอนประชุมนั้นลูกทีมของเราคนนึง ชื่อ พี่มหา บอกว่ามันทำไม่ได้ไม่มีทาง เพราะปัจจุบันเราก็เร่งเต็มที่แล้ว แต่ด้วยความทะนงตัวเราได้แต่บอกว่าได้ และเราก็เริ่มแผนโดยไม่ขอมติจากกลุ่มของเรา ฮ่าๆ มันพังไม่เป็นท่า ทุกอย่างพังหมด งานไม่ได้ วัตถุดิบเสียหาย ลูกน้องย้ายไลน์ผลิตหนี เราสองคนโดนเรียกเขาไปด่า จุดเปลี่ยนชีวิตผมอยู่ตรงนี้ ผู้จัดการด่าเราสารพัดโยนความผิดทั้งหมดลงที่เราและบอกว่าต้องหาคนรับผิดชอบจะใคร ไม่ผมก็พี่สงค์ แต่ผมอยากจะเล่าคำด่านั้นให้พวกคุณฟัง ผมจำได้จนวันตาย ใจความมันมีดังนี้ “ พวกคุณทำงานกันยังงัยปล่อยให้บริษัทเสียหายคุณรู้ไหมบริษัทต้องเสียหายเท่าไร พวกคุณนี้มันควายจริงๆ รู้ทั่งรู้ว่ามันทำไม่ได้ พวกคุณความรู้แค่นี้ไม่มีทางหรอกที่จะทำงานบริหารได้ คุณมันแค่คนงานบ้านนอก คุณจะมายิ่งใหญ่ได้ขนาดไหน ผมโดนทางสำนักงานใหญ่เขาติงมา ผมเสียหายแค่ไหนคุณรู้ไหม ไป๊ๆๆ พวกคุณออกไป โถพวกบ้านอก ลาววววว ไป๊ ”  นั้นล่ะครับที่มาของปฐมบท บัลาวเข้ากรุง หลังจากนั้นไม่นานผมไม่สามารถทดกับลงกดที่ลงกับพี่สงค์ได้ เพราะพี่สงค์มีลูก มีบ้าน มีพ่อกับแม่ที่แกต้องดูแลผมเลยตัดสินใจ เป็นรับผิดทั้งหมดและชดใช้ค่าเสียหายและลาออก สรุปผมต้องจ่ายเงินค่าเสียหายรวม สี่พันบาท เน้น สี่พันบาทนะ เอ้าไอ้เหี้ย ผู้จัดการ ด่ากูสารพัดแค่เงินสี่พันบาทเนียนะ โอ้ สัดเอ้ย ช่างแม่งมัน แต่ผมก็ติดต่อพี่สงค์เรื่อยๆนะ และต่อจากนั้นไม่นานไอ้ผู้จัดการก็ถูกไล่ออกด้วยเรื่องไม่สามารถเร่งการผลิตให้ทันในระบบปรกติได้ สุดท้ายก็โดนไล่ออก ไปขายก๋วยเตี๋ยวกับเมียที่นครสวรรค์ ฮ่าๆ บักคนกรุงใหญ่ อยู๋ นครสวรรค์นี้เอง โอ้บักคนกรุง ฮ่าๆ
   หลังจากที่ผมลาออกไม่นานผมตัดสินใจหางานใหม่ทันที่ภายในวันนั้นและสี่วันต่อมาผมก็ได้งานเป็นช่างเทคนิคที่บริษัแห่งนึงเกี่ยวกับระบบคอมพิวเตอร์เครือข่ายขนาดใหญ่ นี้ล่ะจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมเปลี่ยนทรรศนะคติการทำงานและปรับปรุงตัว ผมทำงานที่นี้ผมเริ่มรู้จัก ตาม โก้ โจ๊ก เราคือแกงค์นรกสำหรับที่สำนักงานนั้น เดี๋ยวผมจะเราในตอนต่อๆๆไป ขอแนะนำให้พวก นรกนี้ก่อน
        ตาม หนุ่ม ภาคกรุง กรุงเทพโดยกำเนิด พ่อแม่ สืบ เชื้อสายมาจากกุลี แถวท่าเรือ ตามเป็นรุ่นพี่ชอบด่าไอ้โก้ เวลาที่ถามเรื่องงานแล้วตอบเป็นภาษาถิ่น
   โก้ หนุ่ม จากศีรษะเกศผู้ยึดมั้นในเสียงพิณ เสียงแคน ผู้เป็นหนุ่มท้องถิ่นที่เสมอต้นเสมอปลายเป็นลาวต่อเนื่อง (ชอบว่ะ)
   โจ๊ก หนุ่มสมุปราการโดยกำเนิด ผู้มีสวนสัตว์ในปาก เพราะทุกคำที่มันพูดจะเริ่มต้นด้วย ชื่อสัตว์ แต่รักเพื่อนและปกป้องไอ้โก้ เวลาที่เขาด่ามันว่าลาว
รอ EP ต่อนะครับ

บักลาวเข้ากรุง ....... EP4

ผ่านไปแล้ว สามภาค สำหรับบักลาวเข้ากรุง ผมขอขอบพระคุณทุกท่านที่ติดตามประสบการณืชีวิต บักลาวคนนึง ภาคหลังๆๆท่านจะเข้าใจว่าทำไมผมใช้ชื่อว่าบักลาว
    ต่อจากภาคที่แล้วที่ผมอาจจะเสียใจกับการสูญเสียสังคมไฮโซปลอมๆๆ ไป แต่ไม่เลยมันทำให้ผมเข้าใจสิ่งต่างๆรอบตัวดีขึ้นเยอะ แต่มนุษย์เป็นสัตว์สังคมผมเลยต้องสังคมใหม
เพื่อการดำรงชีวิต ผมเลยกลับมาคบคนในระดับเดียวกันคือกลุ่มโรงงาน ผมอยากบอกท่านว่าโรงงานที่ผมทำ ลาวแตกซวดดด  แต่ไม่มีทางหรอกที่ท่านจะทราบได้ เพราะอัพเฟริม
แวร์กันหมดแล้ว งงล่ะสิ ผมจำแนกไว้เมื่อ ภาคสามแล้วหาอ่านนะครับ ผมได้เริ่มสนิทกับพี่คนหนึ่งชื่อ ประสงค์ ( ขอเรียกพี่สงค์ ) แกมีชื่อทั้งชื่อจริง และชื่อเล่น แต่แกจะไม่ชอบเวลาที่เขาเรียก
ชื่อแกธรรมดา แต่แกจะใจดีเมื่อเรียกแกว่า ท่านหัวหน้า เออ แปลกนะ ชื่อก็มี เรียกก็ด่า เรียก ท่านหัวหน้าแม่งยิ้มแป้นเลย ( บ้าอำนาจ )พี่แกได้เป็น QC แต่แกไม่มีวุฒิการศึกษา
สูงอะไรหรอกที่ได้เพราะแกอยู่มานาน เป็นรางวัลตอบแทนความหน้าด้านของแก เพราะโรงงานเกือบล้มหลายครั้งแกก็ยังอยู่ไม่ไปไหน แกเลยได้การตอบแทนขึ้นตำแหน่งเป็น QC แต่
เงินเดือน ดันไม่ขึ้นตามไม่รู้ผิดพลาดทางสารพัดช่าง หรือ ผิดพลาดทางเทคนิคประการใด
     พี่แกพูดไทยชัดมาก คนกรุงเทพแน่ๆๆถ้าท่านมองเห็นแว็บแรก เพราะกริยาท่าทางหรือการแต่งตัว แป๊ะเวอร์ เนียนสุด อยากรู้สิ คนที่ไหน อ่านไปท้ายๆ นะ วันนึงแกชวนผม
ไปทานข้าวบ้านแก ( เบ้ยไทยแท้ ทานข้าว เบ้ย ) ผมก็รับว่าจะไป  วันนั้นมาถึง ผมกะซิไปมือเปล่า มันซิคือบ่ บ่แหล่ววววว ซื้อของไปฝากเราเน้ ผมเลยจัดไปอาหารชุด แฮปปี้มิล
แบบอีสาน ลาบก้อย ซอยห่าง ต้มแซบ หม่ำปิ้ง ป๊าดดดดดดดด เป็นตาแซบแท้ อื้ยยยยยยยย อยากเด้ ฟ้าวไป๊ ผมก็เดินทางมาจนถึงบ้านพี่แก ป๊าดดดดดดดด ถอดแบบหนังสือ
แป๊ะปาานบ้านตัวอย่างในโครงการ งามแท้ พอเดินเข้าไป ผมยื่นถุงอาหารให้แกมองแล้วส่งให้แฟนเอาไปเก็บหลังบ้าน เพราะว่ากับข้าวเรีนบร้อยหมดแล้ว ทุกอย่างวางบนโต๊ะแล้ว
ป๊าดดด อยากมีกล้องเด้ จะถ่ายรูปเก็บไว้ อาหารไทยชาววังครับท่านอย่างงาม ยัง ยัง ยังกินไม่ได้ต้องรอข้างบ้านก่อนเขามาร่วม ทานข้าวด้วย แป็บเดียวพี่แกก็มา เราก็เริ่มทานข้าวกัน
การสนทนาระหว่างทานอาหาร จะมีกี่เรื่องกัน งาน บ้าน เงิน และอวดสมบัติ อวดแข่งกัน ผมก็โดน โดนสอนเรื่องการทำงาน อืมม อันไหนดีก็จำไว้ อันไหนไม่ดีก็ปล่อยไป และแล้ว
ก็มีคำถามหนึ่ง เกิดขึ้น คือ การถามหากำพอ " น้องต้นเป็นคนที่ไหนครับ " " บ้านอยู่ในตัวจังหวัดเหรอ " " ที่บ้านเป็นงัยบ้าง " เฮ้อออออออ อยากจะถามกลับจริงๆๆ เสือกไรเรื่องของ
กู แต่ เอ้ เขาอาจจะรู้จักเราก็ได้ เป็นจังหวะที่ผม ปวดขี้พอดี ผมเลยขอตัวไปเข้าห้องน้อย แต่สามารถได้ยินเสียงแว่วๆๆ บ้านนอก กันดาร ดินแดง อะไรนี้ล่ะ เอ้าเพิ่นเว้นพื้นกูดั๋วเนีย แต่..
เงียบๆๆไว้ เดียวเขารู้ อีกอย่างกำลังใช้สมาธิ ขมิบตดด้วย เดียวเสียงดัง
      พอผมกลับออกมา บนโต๊ะอาหารก็เปลี่ยนไปเป็นเครื่องดื่มแล้ว ว๊าววววววว บักจอน หย่าง ป้ายแดง  งงง  งงง ล่ะสิ จอนนี่วอคเกอร์ เรดเลเบิล ผมเปลี่ยนตำแหน่งทันที่ เป็นเด็ก
เสริฟเพราะอายุน้อยกว่าเพื่อน หนึ่งแก้ว สองแก้ว สามแก้ว.............................. หมดไปสองกลม เออ ลืมเล่าไป ตอนที่กิรเหล้ากันไปก็เปิดเพลงไปเรื่องๆๆ ตอนแรกก็พวก เคนนี่ จี
มาลัยแคร์ลาย เอ้ย มาลายแครรี่ วิสนี่ฮูดตั้น ป๊าดดดดดดดดด ดนตรี กกบักบก ดนตรีขั้นสูง พอเริ่มครึ่งกลมเปลี่ยนมาเปนคาราบาว คาราวาน อ๊อดคีรีบูนเก่าๆๆๆ เรื่องมันมาเกิดกลมที่สอง
      พอกลมสอง พี่สงค์แกเริ่มหายไปหลังบ้าน พี่คนข้างบ้านเริ่มเดินกลับบ้านไปๆๆมาๆๆ ผมก็เริ่มคึดฮอดบ้านติ เริ่มเปิดเพลงอีสานสากลก่อน ประเภทศิริพร พวกจ่าหรอย นั้นงัยงานเข้า
พี่สงค์เดินออกมา นั่งลงมองหน้า ผมก็อึ่งๆๆ เว้าออกไป ผมคึดฮอดบ้านพี่ แกบอกว่าดึกแล้ว ตามสบายน้อง ฮึ หยังว่ะ เราก็เลยบอกว่า อ้ายหลอกตัวเองมาโดน ความจริงแล้ว
เราเป็นคน ร้อยเอ็ด เมียเราเป็นคน สารคาม แต่เมียเราบ่อยากให้ไฝ่ว่าเป็นลาวเลยสั่งเราให้เราเว้าไทย ทำโต๋ แบบไทย เรากะอุกอั๋งอยู่แต่เฮดได๋ได้ แค่นั้นล่ะคุณเอ้ย ผมซวดลวดลาวใส่เราโลด
ม้วนหลาย ผมเลยป่ะ อ้ายไปเอากบแกล้มมากินตี้ผมเอามาบักหลาย เราบอก สายไปแล้วหล่า เรากับเมียแอบกินเหมิดแล้ว ฮ่าาาาาาาาาาา ซ่างมันเถอะอ้าย แต่เรากะบอกถ้าเมียเราลงมา
ต้องเว้าไทยเด้ ห้ามเว้าลาว ฮ่าาาาาาาา ชีวิตเอ้ย ได๋ๆๆๆๆๆ พี่ แกเริ่มเล่าให้ผมฟัง บักข้างบ้านแฮงคัก บักนี้แฮงลาวศรีษะเกศ แต่มันแอ๊บมานานกว่าแก มันเนียนแล้ว ซ่างมันมันแฮงบ่กล้าบอกเมียมัน
เพิ่นได้เมียไทย ไทยนครสวรรต์ ผมหัวเราะดังเลย โอ้ย นครสวรรค์แฮงเว้าลาวพี่ ฮ่าาาาาาา สองสาวแอ็บไทยเว้ากันเหมิดคืน และร่ำลากันกลับบ้าน แต่ ผมเจอพี่แกที่ ที่ทำงานต้องเรียกเหมือนเดิม
ห้ามเสมอหลึม และต้องแอ็บไทยต่อไปฮ่าาาาาาาาาาาาาาาา 

รอ EP 5

บักลาวเข้ากรุง EP3

ผมขอ ออกต่อๆๆกันเลยนะครับ เพราะพรุ่งนี้ บักลาวนี้จะไปถ่ายพาสสปอร์ต บักลาวซิโกอินเตอร์ มีเพื่อผู้อ่านของเรา ขอให้แก้ไขข้อความ ผมอาจจะพิมพ์ผิดขออภัย แต่ให้แก้คำว่าบักลาว ผมไม่แก้ เพราะมันเป็นคำที่ผมโดนด่า และทำให้ผมมีสติรู้เท่าทันคนอื่น ผมขอนะครับ 

     ความเดิมตอนที่แล้ว ผมเริ่มเป็หนี้ หนี้เพื่อรักษาภาพลักษณ์คนกรุง ไฮโซ ตอนนั้น การแต่งตัวผมไม่ธรรมดา ขอบอก ทันสมัยสุดๆๆ แต่การเป็นคนกรุงของผมในหนึ่งสัปดาห์มีแค่ หนึ่งวัน และในหนึ่งวันนั้น ก็แค่ สิบชั่วโมง ผมเริ่มใช้เงินในการรักษาภาพลักษณ์ฟุ่มเฟือยขึ้น เริ่มใช้เงินกับเรื่องไร้สาระ เช่น การซื้อสิ่งของที่ไม่จำเป็น แต่ต้องซื้อเพราะคนกรุงซื้อกัน ต้องกินอาหารร้านที่เขากินกัน กินแมค KFC ดูหนัง โยนโบว์ เบ้ย หรูแท้ เริ่มใช้โทรศัพท์ที่แพงๆ เพื่อเวลาว่างบนโต๊ะในร้านคนจะได้สังเกต เริ่มสำอางค์ต้องทาครีม ทาโลชั่น น้ำหอม ผมเปลี่ยนจากหลังตีนเป็นหน้ามือเลย (เปลี่ยนจากต่ำไปสูง) เริ่มรู้จักคนกลุ่มใหม่ๆ เริ่มมีปฏิสัมพันธ์กับกลุ่มที่สูงกว่า มีอยู่ครั้งนึงผมต้องยอมวิ่งจากหน้าห้างไปหลังห้างด้านลานจอดรถ เพราะเพื่อนๆ เขารอโยนโบว์อยู่ เพื่อจะแอ็บให้เหมือนว่าตัวเองเรารถส่วนตัวมา รอตรงทางเข้าห้าง ฝั่งลานจอดรถนะ ( เบ้ยบักห่านั่งรถเมล์มาแท้ๆ บักขี้ตั๊ว ) แต่ทำงัยได้เพื่อรักษากลุ่มสังคมนี้ไว้ผมต้องยอมโกหก ผมใช้เงินเดือนของเดือนนั้นเกือบทั่งหมดเพื่อการเที่ยวในวันอาทิตย์เพียง สี่ วัน ผมทำไปได้ เพื่อกลุ่มนี้เขาทำงานออฟฟิค เงินเดือนเป็นหมื่น แต่เงินเดือนผม รวม โอ ก็แค่เฉียดหมื่น ก็เลยตึงๆๆๆ มือ เริ่มไม่ไหว ผมเริ่ม ห่างๆ เพื่อนๆก็โทรมา  คุณว่าเขาห่วงผมเหรอ เปล่าเลย เขาโทรหาตัวหารมากกว่า วันนึงผมไม่ไหวจริงๆๆ เลยจะไปหยิบยืมเงินเพื่อนในกลุ่มที่บ้านสักหน่อย เลยไปที่ปากซอยแล้วลองโทรหา แม่เขารับสายแล้วบอกทางผมเลยเข้าไป กะว่าเซอร์ไพร์ ฮ่าาาาาาาา จะยืมเงินด้วย 
     สิ่งที่ผมเห็น บ้านแบบธรรมดา ชั้นเดียว ปลูกอยู่ในซอย บ้านแบบ บ้านๆๆ ในกรุงเทพ( เราคิด เฮ้ย บักไฮโซที่กูฮู้จักอยู่บ้านแบบนี้บ่ ) มันเห็นผมมันตกใจบอกว่าเอ้อออเดียวไปคุยกันที่ ปากซอยดีกว่า คุณรูไหมทำไม มันลากผมกลับปากซอย เพราะว่ามันไม่อยากให้ผมเห็นบ้านมัน ฮ่าาาาาาาา ไม่ทันแล้วล่ะกูณู้หมดแล้ว กูหลอกถามแม่มึงด้วยว่ามาจากไหนฮ่าาาาาา แม่งเอ้ย ไทบ้านคือกูนี้ล่ะแต่เสือกแอ็บกรุงฮ่าาาาาาา  ผมก็รีบคุยรีบไล่ผมกลับ ผมเห็นสภาพแล้วยืมเงินมันไม่ลง จนกว่ากูอีกฮ่าาาาาา  เอาเถอะมันทำให้ผมรู้ถึง สัจจะธรรม ก็ดี เราจะได้รู้ แต่มันไม่จบแค่นั้น มันเริ่มก่อหวอด เริ่มให้ร้ายผมในกลุ่ม หาว่าผมรวยไม่จริงบ้างล่ะ หาว่าผมบ้านนอกมั่งล่ะคนกลุ่มเริ่มทยอยเลิกคบผม แต่ก็ช่างเถอะ ปล่อยคนกรุงเทพเขาคบกันไป ฮ่าาาาาาาาา
     มันจึงทำให้ผมแบ่งคนแบบนี้ออกเป็นสามกลุ่ม 
         หนึ่ง ลาว เปลี่ยนหน้ากาก พวกนี้เพิ่งเป็น้องใหม่เข้าสู่ สังคมใหม่ ยังมีสำเนียงแปลกๆ และรสนิยมการแต่งตัวยังคงเอกลักษณ์
         สอง ลาว อัพเกรด      พวกนี้แต่งตัวดี  อยู่สังคมมานาน สำเนียงใกล้เคียงกรุงเทพ แต่ยังมีรสนิยมบางอย่างแบบเดิมอยู่
         สาม ลาว อัพเฟริมแวร์   พวกนี้เปลี่ยนไปหมด ทั้งรูปลักษณ์ทุกอย่าง จนเกือบจับไม่ได้ว่า เป็นลาว นอกจาก รู้กำพืดจริงๆ

รอ EP 4 นะ 

บักลาวเข้ากรุง ....... EP2

ขอนะครับ ไม่อยากรอ มันส์ๆๆๆๆๆ กำลังอยากเขียน เอาเป็นว่ายอดอ่านเท่าไรช่างมัน ขอให้ผมได้แสดงความคิดเห็น บนสังคมแหล่งใหญ่ที่สุดของภาคอีสานพอ แต่ขออย่างเดียว อย่า ดราม่า 
       เริ่มทำงานแล้ว งานกดีนะมรีระบบ มีระเบียบชัดเจน ทำงานตามลำดับขั้นตอนอย่างถูกต้อง อิอิอิ ไม่พลาดหรอก แต่ปัญหาก็บังเกิด เมื่อการทำงานของผมไปขัดตาขาใหญ่ ในโรงงานด้วยเรื่องว่าขยันทางงานเกินเหตุ เอ้า ( กู ขยันก็ผิดเหรอ ) ผมก็เลยต้องดรอปการทำงานลงบ้าง เมื่อดรอปลง ทางออฟฟิคก็ด่า ว่าทำไม ทำงานช้าพอเร่งงานขาใหญ่ก็เคือง จะมาถึงบางอ้อ ก็ตอนนี้เอง เพราะว่าไอ้ตำแหน่งที่ผมทำนะ ขาใหญ่เขาว่าเขาได้แน่ แต่พี่แกไม่มีวุฒิเลยแดกแห้วไป แล้วใครเข้ามาแกก็ขวางเขาไปหมด ผมเลยไปเว้านำเรา ว่าหย๋าด่าผมเถอะผมตั้งใจเฮ็ดงาน เอาเงิน อยากได๋เงิน อย่าว่าผมหลาย อ้ายกะไปเรียนติ ว่างๆๆ เสาร์ อาทิตย์ เขาเปิดหลายม่องดั้ว ป๊าดดดด ปานไปตีปากเรา เราเคียดหลาย ด่าเป็นชุดเลย ด่าเป็นไทยด้วยนะ แหมผมอยากมีภาพแกจังเลย อยากให้ทุกท่านเห็นหน้าแก คือ หม่ำบวกกับธง ธง ม๊กจ๊ก เสริญด่ากูเป็นไทย เรากะคนอยู่อุดรนี้ล่ะ อย่าเสริญหลายอ้าย ผมเลยต้องโดนทางออฟฟิค ด่า ว่าก่อเรื่องทะเลาะวิวาท เงยโดนเรียกไปอบรม ช่างมันเถอะ แต่มันไม่จบแค่นั้น กระแสสังคม มันเล่นพรรคเล่นพวก แบบเด็กงัย เคยเป็นไหม มึงอย่าเล่นกับบักนั้นนะ กูบ่เล่นนำมึงเด้ ฮ่าาาาาาา เคยเป็นไหม ช่างมันเถอะมันเป็นเรื่องงาน แต่อยากบอกให้ท่านรู้เฉยๆ
       เมื่อพ้นไปสามเดือน ผมก็เริ่มเป็นกรุงเทพ สมัยนั้น นอนบนรถ กินบนรถ ตื่นเช้า เข้าบ้านดึก ห้องแคบ นอนดมขี้ตัวเอง จานกินข้าวก็ล้างมันข้างๆโถส้วมนั้นล่ะ เฮ้อออออ กรุงเทพเขาอยู่กันแบบนี้บ่ แต่อย่างน้อยๆๆๆ การเข้าห้างก็ทำให้ผมเหมือนคนกรุงเทพ ชีวิตผมเลยมีสามที่ ที่ไป หนึ่งโรงงาน สองบ้าน สามห้าง ผมนั่งสังเกตนะว่าเวลาที่ไปห้างเนียมันก็มีระดับคนหลายเกรดเหมือนกัน เช่น คนธรรมดาที่ไปเดินตากแอร์ คนที่มีฐานะหน่อยที่ไปพักผ่อน และก็คนรวยจริงๆที่ไปช็อปปิ้ง เอออ จริงเว้ย คนพวกนี้สังเกตความแตกต่างกันง่ายๆๆ คือการแต่งตัว แต่ แต่ บางคนก็อัพเกรดด้วยการแต่งตัว ตังค์นะไม่มีหรอกแต่ต้องแต่งดูดีเข้าไว้ ซื้อเสื้อผ้าแพงๆๆเพื่อให้เขาเข้าใจว่าตัวเองเป็นเกรดดี กว่าไม่ธรรมดา แต่ที่ตามมาคือ หนี้ หนี้ที่เราใช้อัพเกรดตัวเองให้เป็นคนที่คนอื่นยอมรับ ยอมรับด้วยรูปลักษณ์ ยอมรับด้วยทรัพย์สินที่มี มันก็เลยส่งผลให้เกิดวัฒนธรรมการกู้ กู้เพื่อสร้างภาพให้ตัวเองดูดีในสังคม และ เกิดวงจร ลูบหน้าปะจมูก หมุนเงิน เฮ้ออออออออ

เดียวมาต่อ EP3

บักลาวเข้ากรุง ....... EP1

ผมตั้งใจจะเขียนเรื่องนี้มานานแล้ว ผมไม่แคร์หรอกสำหรับคนที่ต่อต้านผมออกตัวก่อนเลยนะว่าเรื่องที่ผใเขียนเป็นประสบการณ์ส่วนตัวล้วน ชอบก็บอกว่าชอบ อย่ามา ดราม่า อยากดร่าม่าก็ ดราม่าไปแต่ไม่ใช่ที่นี้
   ผมเป็นคนอีสานโดยกำเนินด เกิดได้ใหญ่มาก็อยู่อืสาน พ่อผม เป็นเชื้อสายเขมร บ้านอยู่บุรีรัมย์ ( ขแมร์คัก ) พอโตสักหน่อยพอกับแม่ก็เลิกกัน ( เรื่องของเขา ) ผมก็ตั้งใจเรียนนะ จนจบการศึกษาได้ ในระดับล่าง ปวส. นั้นล่ะ ( นี้ความความคิดผมนะห้ามดราม่า ปวส. ก็แค่หัวหน้าคนงาน ทำงานน้อยกว่าคนอื่นนิดนึงแต่เวลาโดนด่าโดนมากกว่าคนอื่น ) พอเรียนจบผมได้ไปทำงานที่ กทม. เท่ห์สุดๆๆ ได้เป็นคนกรุง อย่างแรกที่ผมทำ คือ ทำตัวเป็นคนกรุง ฮ่าาาาาาา คนกรุง พูดไทย แต่งตัวหรู ดูหนังห้าง อ่านหนังสือฝรั่ง เออ คนกรุงเขาทำกันแบบนี้เหรอ อืมมมมมมมมมมมมมมมม เห็นแล้วจำไว้ จำไว้ จะได้ไปทำบ้าง
   ผมเริ่มต้นตะวเนหาที่พักรอบๆๆ ที่ทำงานเป็นงานโรงงาน สังคมของคนทำงานโรงงานเป็นสังคมที่ก่อตัวกันแบบหลวมๆ มีการเกาะตัวของกลุ่มสังคมแบบสัมพันธ์เชิงการงาน นั้นหมายถึง กลุ่มสังคมคนที่ทำงานโรงงานเดียวกันก็จะอยู่ด้วยกัน ในอพาร์เมนท์เดียวกัน พอแต่งงานหรือมีแฟนก็จะย้ายไปอยู่ด้วย อาจจะเป็นของฝ่ายหญิงหรือฝ่ายชายขึ้นอยู่ว่าสถานที่ไหรหรูกว่ากัน ผมได้ห้องพักเล็กๆ อยู่ชั้นสามเกือบสุดทางเดิน อพาร์เมนท์นี้เป็นอพาร์ทเมนต์ที่ค่อนข้างเกือบใหม่ แต่มันเก่ามากกว่า เย้ เป็น คนกรุงเทพแล้วเว้ย มีที่พักแล้วมึง ผมเริม่จัดแจง เอาเสื้อผ้าออกจากระเป๋า จัดที่หลับที่นอน เอ้าโอเค พออยู่ได้ ก็โอนะ ที่นอนปิคนิค ตู้พลาสติก กระติกน้ำแบบฝาปิด เออ นี้เหรอ่ะจุดเริ่มต้นคนกรุงเทพ อิอิอิอิอิอิ เอา น่า ลองดู
   เย็นแล้วออกไปหาข้าวกินดีกว่า อืมหรูหน่อยฉลองการเป็นคนกรุง ด้วยการ กิน พิช ซ่า เว้ยยยยยยยยยย อิอิ จัดไป สั่งไป ของ มา วาง กิน ปั๊บ อิ่มปุ๊บ จ่ายเงิน อืม ก็โอ นะ 400 อิ่มแล้วเข้าบ้านนอนดีกว่า ฉิบหาย ถึงห้องแล้ว ลืมไปอย่างนึง พัดลมงัยไอ้ตูด ออกไปหาซื้ออีก ได้แล้วก็โอนะ คนกรุงเทพ อิอิ นอนดีกว่า ห้าทุ่มแล้ว อืมมมมมมม หกทุ่มแล้ว อืม........ ตีหนึ่งแล้ว เออ ไอ้ข้างห้องเนียแม่งไม่นอนหรืองัย ว่ะ สัด เชียร์บอลอยู่ได้ พรุ่งนี้กูต้องไปทำงานนะเว้ย เฮ้อ ช่างมัน กว่าจะนอน ตีสอง เฮ้อออออออออออออออออออออ
   ไปทำงานวันแรก สบายหน่อย เขานัด 9.00 เขา ก็สารธยายเรื่องงานเรื่อง สวัสดิการให้ฟัง สรุปง่าย ตื่น ตีสี่ อาบน้ำ ขึ้นรถตีหน้า ถึงหน้าโรงงาน หกโมง เข้างานเจ็ดโมง  เลิกบ่ายสาม บังคับโอ ถึง ห้าโมง รถมารับหกโมง ถึงห้อง หนึ่งทุ่ม อืมมมมมมมมมมมมม เอ้าลองดู  เอ้าเริ่มงานวันแรกทุกคนทักทายยิ้มแย้มกันดี ทำงานไป ตำแหน่งเราก็ทำไปตามนั้นดีนะโรงงานนี้น่าอยู่จัง โอ้ สวรรค์ ( ไม่นาน )
    เลิกงานกลับบ้าน เหนื่อย กินข้าว นอน ดีกว่า แต่ กลิ่นแปลกๆๆๆ โอ้แม่เจ้ากลิ่นห้องน้ำแรงมาก โธ่ คืนนี้ต้องนอนดมขี้ ดม เยี่ยวเหรอว่ะเนีย โอ้ บักรุงเทพเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
รอ EP2 ถ้า ยอดอ่านเกิน 300 เจอกัน   

โกส ตัวใหม่ครับ ลองเล่นดูก่อน โอ นะ ผม ลองแล้ว 

Microsoft Office 2010 Thai
Acronis Disk Director 11 Home Build 11.0.2121 จัดการพาร์ทิชันง่ายที่สุดและสะดวกที่สุด
Power ISO
AIMP Ver 2.61 Build 583
Ashampoo Burning Studio 10 Ver 10.0.10
CCleaner Ver 3.06.1433
CyberLink PowerDVD 11 Ultra v.11.0.1620.51
Cyberlink YouCam Ver 4.0.0820 (Deluxe)
Foxit Phantom
GOM Player Ver 2.1.28.5039
Internet Download Manager Ver 6.05 Build 14
K-Lite Mega Codec Pack Ver 7.1.0
Nero 8 Ultra Edition 8.1.2.0
proshow gold
Recover My Files Professional Ver 4.6.8 Build 1012 สุดยอดโปรแกรมกู้ข้อมูลได้ทุกสถานการณ์ครับ
TeamViewer Ver 6.0.10511 [โปรแกรมรีโมทคอมพิวเตอร์ แจ๋วมากๆ Connect ติดภายใน 2 นาทีเท่านั้น สุดยอดดด]
TechSmith Camtasia Studio Ver 7.1.0 Build 1631 โปรแกรมจับภาพหน้าจอในรูปแบบวีดีโอพร้อมเสียง
7z
PhotoScapeSetup_V3.5
PhotoShop3Lite
teracopy
WINRAR.V.3.71.FINAL.CORP

แอนตี้ไวรัสไม่ได้ลงให้นะครับ ให้ลงเอาเองตามที่ชอบเลยครับ ขนาดไฟล์ 3.90G
รีบโหลดนะครับก่อนไฟล์โดนลบ
Credit : Skyper007


http://www.mediafire.com/?g0773cjmo77s1