ผ่านไปแล้ว สามภาค สำหรับบักลาวเข้ากรุง ผมขอขอบพระคุณทุกท่านที่ติดตามประสบการณืชีวิต บักลาวคนนึง ภาคหลังๆๆท่านจะเข้าใจว่าทำไมผมใช้ชื่อว่าบักลาว
ต่อจากภาคที่แล้วที่ผมอาจจะเสียใจกับการสูญเสียสังคมไฮโซปลอมๆๆ ไป แต่ไม่เลยมันทำให้ผมเข้าใจสิ่งต่างๆรอบตัวดีขึ้นเยอะ แต่มนุษย์เป็นสัตว์สังคมผมเลยต้องสังคมใหม
เพื่อการดำรงชีวิต ผมเลยกลับมาคบคนในระดับเดียวกันคือกลุ่มโรงงาน ผมอยากบอกท่านว่าโรงงานที่ผมทำ ลาวแตกซวดดด แต่ไม่มีทางหรอกที่ท่านจะทราบได้ เพราะอัพเฟริม
แวร์กันหมดแล้ว งงล่ะสิ ผมจำแนกไว้เมื่อ ภาคสามแล้วหาอ่านนะครับ ผมได้เริ่มสนิทกับพี่คนหนึ่งชื่อ ประสงค์ ( ขอเรียกพี่สงค์ ) แกมีชื่อทั้งชื่อจริง และชื่อเล่น แต่แกจะไม่ชอบเวลาที่เขาเรียก
ชื่อแกธรรมดา แต่แกจะใจดีเมื่อเรียกแกว่า ท่านหัวหน้า เออ แปลกนะ ชื่อก็มี เรียกก็ด่า เรียก ท่านหัวหน้าแม่งยิ้มแป้นเลย ( บ้าอำนาจ )พี่แกได้เป็น QC แต่แกไม่มีวุฒิการศึกษา
สูงอะไรหรอกที่ได้เพราะแกอยู่มานาน เป็นรางวัลตอบแทนความหน้าด้านของแก เพราะโรงงานเกือบล้มหลายครั้งแกก็ยังอยู่ไม่ไปไหน แกเลยได้การตอบแทนขึ้นตำแหน่งเป็น QC แต่
เงินเดือน ดันไม่ขึ้นตามไม่รู้ผิดพลาดทางสารพัดช่าง หรือ ผิดพลาดทางเทคนิคประการใด
พี่แกพูดไทยชัดมาก คนกรุงเทพแน่ๆๆถ้าท่านมองเห็นแว็บแรก เพราะกริยาท่าทางหรือการแต่งตัว แป๊ะเวอร์ เนียนสุด อยากรู้สิ คนที่ไหน อ่านไปท้ายๆ นะ วันนึงแกชวนผม
ไปทานข้าวบ้านแก ( เบ้ยไทยแท้ ทานข้าว เบ้ย ) ผมก็รับว่าจะไป วันนั้นมาถึง ผมกะซิไปมือเปล่า มันซิคือบ่ บ่แหล่ววววว ซื้อของไปฝากเราเน้ ผมเลยจัดไปอาหารชุด แฮปปี้มิล
แบบอีสาน ลาบก้อย ซอยห่าง ต้มแซบ หม่ำปิ้ง ป๊าดดดดดดดด เป็นตาแซบแท้ อื้ยยยยยยยย อยากเด้ ฟ้าวไป๊ ผมก็เดินทางมาจนถึงบ้านพี่แก ป๊าดดดดดดดด ถอดแบบหนังสือ
แป๊ะปาานบ้านตัวอย่างในโครงการ งามแท้ พอเดินเข้าไป ผมยื่นถุงอาหารให้แกมองแล้วส่งให้แฟนเอาไปเก็บหลังบ้าน เพราะว่ากับข้าวเรีนบร้อยหมดแล้ว ทุกอย่างวางบนโต๊ะแล้ว
ป๊าดดด อยากมีกล้องเด้ จะถ่ายรูปเก็บไว้ อาหารไทยชาววังครับท่านอย่างงาม ยัง ยัง ยังกินไม่ได้ต้องรอข้างบ้านก่อนเขามาร่วม ทานข้าวด้วย แป็บเดียวพี่แกก็มา เราก็เริ่มทานข้าวกัน
การสนทนาระหว่างทานอาหาร จะมีกี่เรื่องกัน งาน บ้าน เงิน และอวดสมบัติ อวดแข่งกัน ผมก็โดน โดนสอนเรื่องการทำงาน อืมม อันไหนดีก็จำไว้ อันไหนไม่ดีก็ปล่อยไป และแล้ว
ก็มีคำถามหนึ่ง เกิดขึ้น คือ การถามหากำพอ " น้องต้นเป็นคนที่ไหนครับ " " บ้านอยู่ในตัวจังหวัดเหรอ " " ที่บ้านเป็นงัยบ้าง " เฮ้อออออออ อยากจะถามกลับจริงๆๆ เสือกไรเรื่องของ
กู แต่ เอ้ เขาอาจจะรู้จักเราก็ได้ เป็นจังหวะที่ผม ปวดขี้พอดี ผมเลยขอตัวไปเข้าห้องน้อย แต่สามารถได้ยินเสียงแว่วๆๆ บ้านนอก กันดาร ดินแดง อะไรนี้ล่ะ เอ้าเพิ่นเว้นพื้นกูดั๋วเนีย แต่..
เงียบๆๆไว้ เดียวเขารู้ อีกอย่างกำลังใช้สมาธิ ขมิบตดด้วย เดียวเสียงดัง
พอผมกลับออกมา บนโต๊ะอาหารก็เปลี่ยนไปเป็นเครื่องดื่มแล้ว ว๊าววววววว บักจอน หย่าง ป้ายแดง งงง งงง ล่ะสิ จอนนี่วอคเกอร์ เรดเลเบิล ผมเปลี่ยนตำแหน่งทันที่ เป็นเด็ก
เสริฟเพราะอายุน้อยกว่าเพื่อน หนึ่งแก้ว สองแก้ว สามแก้ว.............................. หมดไปสองกลม เออ ลืมเล่าไป ตอนที่กิรเหล้ากันไปก็เปิดเพลงไปเรื่องๆๆ ตอนแรกก็พวก เคนนี่ จี
มาลัยแคร์ลาย เอ้ย มาลายแครรี่ วิสนี่ฮูดตั้น ป๊าดดดดดดดดด ดนตรี กกบักบก ดนตรีขั้นสูง พอเริ่มครึ่งกลมเปลี่ยนมาเปนคาราบาว คาราวาน อ๊อดคีรีบูนเก่าๆๆๆ เรื่องมันมาเกิดกลมที่สอง
พอกลมสอง พี่สงค์แกเริ่มหายไปหลังบ้าน พี่คนข้างบ้านเริ่มเดินกลับบ้านไปๆๆมาๆๆ ผมก็เริ่มคึดฮอดบ้านติ เริ่มเปิดเพลงอีสานสากลก่อน ประเภทศิริพร พวกจ่าหรอย นั้นงัยงานเข้า
พี่สงค์เดินออกมา นั่งลงมองหน้า ผมก็อึ่งๆๆ เว้าออกไป ผมคึดฮอดบ้านพี่ แกบอกว่าดึกแล้ว ตามสบายน้อง ฮึ หยังว่ะ เราก็เลยบอกว่า อ้ายหลอกตัวเองมาโดน ความจริงแล้ว
เราเป็นคน ร้อยเอ็ด เมียเราเป็นคน สารคาม แต่เมียเราบ่อยากให้ไฝ่ว่าเป็นลาวเลยสั่งเราให้เราเว้าไทย ทำโต๋ แบบไทย เรากะอุกอั๋งอยู่แต่เฮดได๋ได้ แค่นั้นล่ะคุณเอ้ย ผมซวดลวดลาวใส่เราโลด
ม้วนหลาย ผมเลยป่ะ อ้ายไปเอากบแกล้มมากินตี้ผมเอามาบักหลาย เราบอก สายไปแล้วหล่า เรากับเมียแอบกินเหมิดแล้ว ฮ่าาาาาาาาาาา ซ่างมันเถอะอ้าย แต่เรากะบอกถ้าเมียเราลงมา
ต้องเว้าไทยเด้ ห้ามเว้าลาว ฮ่าาาาาาาา ชีวิตเอ้ย ได๋ๆๆๆๆๆ พี่ แกเริ่มเล่าให้ผมฟัง บักข้างบ้านแฮงคัก บักนี้แฮงลาวศรีษะเกศ แต่มันแอ๊บมานานกว่าแก มันเนียนแล้ว ซ่างมันมันแฮงบ่กล้าบอกเมียมัน
เพิ่นได้เมียไทย ไทยนครสวรรต์ ผมหัวเราะดังเลย โอ้ย นครสวรรค์แฮงเว้าลาวพี่ ฮ่าาาาาาา สองสาวแอ็บไทยเว้ากันเหมิดคืน และร่ำลากันกลับบ้าน แต่ ผมเจอพี่แกที่ ที่ทำงานต้องเรียกเหมือนเดิม
ห้ามเสมอหลึม และต้องแอ็บไทยต่อไปฮ่าาาาาาาาาาาาาาาา
รอ EP 5
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น